บัตรสีชมพู

ฉันอยากให้พ่อแม่ของฉันได้รับการรักษาพยาบาลฟรี อยากให้พ่อแม่มีบัตรประกันสุขภาพหรือบัตรผู้มีรายได้น้อย หรือบัตรสงเคราะห์ใดๆที่ราชการออกให้ ฉันได้แต่มองพ่อและแม่ของฉันตายต่อหน้าต่อตาด้วยความทรมาน ฉันอยากพาพ่อแม่ไปรักษาพยาบาลแต่ฉันไม่มีเงิน พ่อชื่อ นายสาม เสียชีวิตด้วยโรคตับเมื่อปีที่แล้ว แม่ชื่อ นาง เอ้ย เสียชีวิตเมื่อปีที่แล้วเช่นกันด้วยโรค ไตวาย นี่เป็นคำบอกเล่าของหญิงสาวชาวไทยใหญ่ แห่งบ้าน….ต.เวียงพาคำ อ.แม่สาย จ.เชียงราย

ฉัน เคยถามพ่อแม่ก่อนตายว่า ทำไม่พ่อแม่ไม่พาครอบครัวเรากลับไปอยู่ที่บ้านเกิดของพ่อแม่ที่ เชียงตุง ประเทศพม่า พ่อแม่บอกว่า ลูกเกิดที่เมืองไทย น้องก็เกิดที่เมืองไทย ลูกไม่เคยอยู่ที่นั่น พูดกันคนละภาษาที่นั่นพูดภาษาพม่า พ่อแม่ตัดสินใจให้ครอบครัวเราอยู่ที่เมืองไทย เพราะภาษาเราคล้ายกัน พ่อแม่อยู่เมืองไทยมานาน รักนายหลวงของไทย พ่อแม่รักเมืองไทย หนึ่งปีกว่าผ่านมาแล้ว ทุกคำพูดของพ่อแม่ยังอยู่ในความรู้สึกของฉันมาตลอด

ฉัน เกิดเมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2521 บ้านดอยงาม ตำบลเวียงพาคำ อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย พ่อและแม่เกิดที่ เชียงตุงประเทศพม่า ด้วยปัญหาเรื่องความเป็นอยู่และเรื่องสิทธิต่างๆของชนกลุ่มน้อยต่างๆในพม่า ทำให้ครอบครัวของฉันต้องอพยพหนีภัยความตายเข้ามาในประเทศไทยทางด้านอำเภอแม่ สาย จังหวัดเชียงราย เมื่อปี พ.ศ 2495 ในฐานะผู้เข้ามาในราชอณาจักรไทยโดยมิชอบด้วยกฏหมายศูนย์ พัฒนาการศึกษาเพื่อลูกหญิงและชุมชน องค์กรพัฒนาเอกชนแห่งหนึ่งตั้งอยู่อำเภอแม่สาย จ.เชียงราย เป็นองค์กรที่ให้ทุนการศึกษาฉันได้เรียนตั้งแต่ ม.3 ถึงระดับปริญญาตรี ฉันได้รับประสบการณ์หลายๆด้านจากที่นั่น แต่ความรู้สึกของฉันในขณะนั้นก็ไม่ต่างจากตอนนี้เท่าไร เพราะว่าฉันไม่มีบัตรประชาชน เวลาเดินทางออกจากอำเภอแม่สายเพื่อไปสู่อำเภอื่นๆ ฉันต้องให้บัตรประจำตัวนักศึกษาแสดงให้ เจ้าหน้าที่ตำรวจตามด่านต่างๆ ที่เรียกขอดูบัตรประจำตัวประชาชน เพื่อยื่นยันว่าเป็นคนไทย ไม่ใช่ผู้หลบหนีเข้ามาเมืองไทยแต่อย่างใด

คน ต่างด้าว เป็นคำเรียกทั่วไป ที่ใช้กับครอบครัวฉัน บัตรประจำตัวผู้พลัดถิ่นสัญชาติพม่า (บัตรสีชมพู) เป็นบัตรประจำตัวที่ทางกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย จัดทำและมอบบัตรประจำตัวให้เมื่อปี พ.ศ 2524 ปัจจุบันฉันยังมีบัตรสีชมพูนี้ติดตัวอยู่ตลอดประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวัน ที่ 9 มีนาคม 2519 อนุญาติให้ผู้พลัดถิ่นสัญชาติพม่าได้รับอนุญาติให้อาศัยอยู่ได้ชั่วคราวใน ประเทศไทยจนถึงทุกวันนี้

คนต่างด้าว เป็นคำเรียกทั่วไป ที่ใช้กับครอบครัวฉัน บัตรประจำตัวผู้พลัดถิ่นสัญชาติพม่า (บัตรสีชมพู) เป็นบัตรประจำตัวที่ทางกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย จัดทำและมอบบัตรประจำตัวให้เมื่อปี พ.ศ 2524 ปัจจุบันฉันยังมีบัตรสีชมพูนี้ติดตัวอยู่ตลอดประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวัน ที่ 9 มีนาคม 2519 อนุญาติให้ผู้พลัดถิ่นสัญชาติพม่าได้รับอนุญาติให้อาศัยอยู่ได้ชั่วคราวใน ประเทศไทยจนถึงทุกวันนี้

เมื่อ วันที่ 29 สิงหาคม 2543 คณะรัฐมนตรีได้มีมติให้กำหนดสถานะให้เป็นผู้เข้าเมืองโดยชอบด้วยกฏหมาย (ถือใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าว) และหากมีบุตรที่เกิดในประเทศไทยได้รับสัญชาติไทยหมาย ความว่า พ่อและแม่ต้องได้รับสถานะต่างด้าวเข้าเมืองโดยชอบด้าวกฏหมาย มีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักรไทย และได้รับใบสำคัญประจำตัวคนต่างๆด้าว ส่วนบุตรที่เกิดในประเทศไทยนั้นให้ยื่นขอสัญชาติตาม ม.7 ทวิ (ขอรับสัญชาติไทยจากรัฐ) แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะง่ายอย่างที่คิด ในทางปฏิบัตินั้นเป็นไปได้ยากเหลือเกิน เพราะปัจจุบัน เพราะยังไม่มีขั้นตอนและแนวทางปฏิบัติ เพราะนั่นเป็นอำนาจของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยในการพิจรณา

ฉัน ขอยืนยันว่า ฉันอยากมีสัญชาติไทย ฉันอยากมีสิทธิต่างๆอย่างคนไทยทั่วไป เพราะฉันเกิดที่เมืองไทย รักแผ่นดินไทย เคารพพระมหากษัติไทย เติบโตในเมืองไทย เรียนที่ประเทศไทย ครอบครัวฉันไม่เป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติไทย.

โครงการ เด็กดอยสัญชาติไทย เรียบเรียง…